3 największe kryzysy finansowe w historii

Kryzysy finansowe to zjawiska, które od czasu do czasu wpływają na kondycję gospodarek na całym świecie. Choć każdy z nich ma swoje unikalne przyczyny i skutki, wspólną cechą jest to, że wprowadzają chaos i niepewność na rynkach finansowych oraz powodują negatywne konsekwencje dla gospodarstw domowych, przedsiębiorstw i rządów.

Wielki Kryzys (1929–1933)

Wielki Kryzys to najbardziej znany i najgłębszy kryzys finansowy XX wieku. Jego początek datuje się na 24 października 1929 roku, kiedy to doszło do gwałtownego załamania się cen akcji na nowojorskiej giełdzie Wall Street. W wyniku tego krachu giełdowego, który trwał kilka dni, stracono miliardy dolarów.

Przyczyn Wielkiego Kryzysu było wiele, ale jedną z głównych była nadmierna spekulacja na rynku akcji oraz powszechne przekonanie, że ceny akcji będą rosły w nieskończoność. Ponadto, w latach 20. XX wieku panowała atmosfera euforii i optymizmu, co prowadziło do zbyt łatwego dostępu do kredytów oraz braku odpowiedniej kontroli ze strony instytucji finansowych. 

Kryzys azjatycki (1997–1998)

Kolejnym istotnym kryzysem finansowym był kryzys azjatycki, który rozpoczął się w lipcu 1997 roku w Tajlandii. Przyczyną tego kryzysu były problemy związane z nadmiernym zadłużeniem oraz spekulacjami na rynkach walutowych. W wyniku tych działań, wiele krajów Azji Południowo-Wschodniej, takich jak Tajlandia, Indonezja czy Korea Południowa, znalazło się w poważnych problemach finansowych. Kryzys azjatycki miał ogromny wpływ na gospodarki regionu. Wartość walut krajów dotkniętych kryzysem spadła dramatycznie, co doprowadziło do wzrostu inflacji oraz spadku wartości akcji na lokalnych giełdach. 

Kryzys finansowy (2007–2008)

Najnowszy z trzech omawianych kryzysów finansowych to kryzys finansowy z lat 2007–2008, który rozpoczął się w Stanach Zjednoczonych. Jego przyczyną było załamanie się rynku nieruchomości oraz tzw. kredytów subprime, czyli kredytów udzielanych osobom o niskiej zdolności kredytowej.

Kryzys finansowy z lat 2007–2008 różnił się od poprzednich tym, że jego epicentrum znajdowało się w sektorze finansowym. W wyniku załamania się rynku nieruchomości oraz problemów związanych z kredytami subprime, wiele instytucji finansowych znalazło się w poważnych tarapatach.